Globalisering, nodigt ieder van ons uit om onze normen en waarden te her-evalueren. Wat vinden we nu ècht belangrijk als het er op aankomt? Welke waarden delen we en welke normen en waarden zijn verworden tot normen en conventies die niet meer dienend zijn in deze tijd, waar we afscheid van mogen nemen?
Wat vraagt dat van ieder van ons persoonlijk? Wie ben jij? Wat kan/wil jij brengen? Hoe wil jij leven?
Wat vraagt dat in onze communicatie? Nieuwsgierigheid naar die ander, elkaar zien. Uit het dualisme (voor-tegen) en naar het accepteren van complexiteit. [Bijvoorbeeld de illusie dat de aarde uit hokjes bestaat waarbinnen je je gang kan gaan zonder andere plekken op de aarde te beïnvloeden]. Dat vraag dialoog – vaker dan debat – en omarmen van diversiteit vanuit het besef dat we elkaar nodig hebben.
Wat vraagt dat mondiaal? Erkennen dat ons voortbestaan staat of valt met hoe we voor elkaar zorgen en samen de grote problemen oplossen. Gelijkwaardigheid (dat is dus niet gelijk zijn!); vanuit wederzijds respect gelijk verdelen van welvaart en samen verantwoordelijkheid nemen. En erkennen dat we niet de baas zijn over de natuur maar van de natuur zijn.
Hoe zit het met die term Bildung in de titel?
Binnen mijn werk als lerarenopleider ben ik lid van een expertgroep rond Bildung. Deze is voortgekomen vanuit een initiatief om de uitval van studenten in opleidingen omlaag te brengen en hun welzijn te verbeteren. Maar het afgelopen jaar groeide het besef dat het eigenlijk gaat om wat naast inhoudelijke kennis en specifieke vaardigheden de basis van onderwijs (als je het nog die naam wil geven) zou moeten zijn om mensen de kans te geven hun talenten te ontwikkelen en hun plek te vinden in de wereld van vandaag en morgen. Een basis om de drie niveaus hierboven te kunnen ontwikkelen. Omdat ook het onderwijs rust op een paradigma dat niet meer functioneel is in deze tijd. Bildung is belangrijk als integraal onderdeel van het onderwijs van morgen.
